-
1 dziw
-
2 aż dziw
про́сто удиви́тельно -
3 nie dziw
не удиви́тельно, ничего́ удиви́тельного -
4 dziwoląg
сущ.• монстр• урод• чудовище* * *♂ 1. чудовище ň;2. диковинка ž, странная вещь+1. dziwadło 2. dziw
* * *м1) чудо́вище n2) дико́винка ż, стра́нная вещьSyn:dziwadło 1), dziw 2) -
5 osobliwość
сущ.• бзик• диковинка• достопримечательность• особенность• подробность• редкость• свойство• специфика• специфичность• чудачество* * *osobliwoś|ć♀ 1. редкость, диковинка; достопримечательность;\osobliwośćci miasta достопримечательности города;
2. особенность, своеобразие ň, необычность+1. dziw, fenomen 2. niezwykłość
* * *ж1) ре́дкость, дико́винка; достопримеча́тельностьosobliwości miasta — достопримеча́тельности го́рода
2) осо́бенность, своеобра́зие n, необы́чностьSyn: -
6 stwór
сущ.• создание• существо* * *stw|ór♂, Р. \stwóroru чудовище ň, страшилище ň+stworzenie, stwora, dziw, potwór, poczwara
* * *м, P stworuчудо́вище n, страши́лище nSyn: -
7 dziwka
сущ.• блудница• девка• шлюха* * *dziw|ka♀, мн. Р. \dziwkaek прост. уличная девка, потаскуха, шлюха+zdzira, ździra, kurwiszon
* * *ж, мн Р dziwek прост.у́личная де́вка, потаску́ха, шлю́хаSyn:
См. также в других словарях:
dziw — nad dziwy; dziwy nad dziwami «o sytuacji, rzeczy niezwykłej»: Wątpię, aby zszedł z samego wierzchołka, bo ściana jest trudna i cały czas była stroma, byłby to więc dziw nad dziwy, że nie skręcił na niej karku. M. Jagiełło, Wołanie … Słownik frazeologiczny
dziw — dziw* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. aż dziw bierze {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziw — m IV, D. u, Ms. dziwwie; lm M. y 1. częściej w lm «rzecz dziwna, niezwykła, zdumiewająca; dziwna, niezwykła historia» Był to zamek zaczarowany, pełen dziwów i strachów. Opowiadano o nim istne dziwy. ◊ Dziwy nad dziwami «bardzo dziwne rzeczy,… … Słownik języka polskiego
aż dziw bierze — {{/stl 13}}{{stl 7}} jest rzeczą niezwykłą, zadziwiającą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Aż dziw bierze, że ktoś przeżył wypadek. Aż dziw brał, jak ona radziła sobie z klasą. Ktoś uczy się, że aż dziw bierze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwo — n III, Ms. dziwowie; lm D. dziw 1. → dziw w zn. 1 ◊ O dziwo «wykrzyknik wyrażający zdziwienie, podziw» 2. «cudo, straszydło, zjawa» Spojrzała na niego jak na dziwo … Słownik języka polskiego
диво — укр. диво, ст. слав. дивъ τέρας (Клоц.), также диво, род. п. дивесе, им. мн. дивеса (Син. Пс.), болг. дивен чудесный , сербохорв. ди̑ван, чеш. div, польск. dziw чудо , в. луж. dziw – то же, н. луж. ziw – то же. Из слав. заимств. лит. dỹvas чудо … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Список праиндоевропейских корней — Для улучшения этой статьи желательно?: Найти и оформить в виде сносок ссылки на авторитетные источники, подтверждающие написанное … Википедия
Pablopavo — Паблопаво Pablopavo … Википедия
dziwa — ż IV, CMs. dziwie; lm D. dziw posp. «duża, często niezgrabna dziewczyna, nie obyta towarzysko, prostacka» … Słownik języka polskiego
dziwić — ndk VIa, dziwićwię, dziwićwisz, dziw, dziwićwił «wprawiać w podziw, w zdumienie; zadziwiać, zdumiewać» Wszystko ją dziwiło i zaciekawiało. Dziwi mnie, że wygłaszasz takie sądy. dziwić się «być zdziwionym, okazywać zdziwienie» Dziwić się czemuś,… … Słownik języka polskiego
osobliwość — ż V, DCMs. osobliwośćści; lm MD. osobliwośćści 1. «coś osobliwego, rzecz osobliwa, rzadka, szczególna, niezwykła, zadziwiająca; dziw, fenomen» Gabinet osobliwości. W gablotach wystawione były różne osobliwości. Obejrzeć osobliwości miasta. 2.… … Słownik języka polskiego
